روضه(حاج محمود کریمی)

ای در یم عصمت یا حضرت معصومه

ای فاطمه عترت یا حضرت معصومه

ای خاک رهت جنت یا حضرت معصومه

ای سایه تو عفت یا حضرت معصومه

قم از یم تو رحمت یا حضرت معصومه

محتاج دمت حکمت یا حضرت معصومه

تو در حرم موسی انسیه حورایی

انسیه حورایی محبوبه یکتایی

محبوبه یکتایی ممدوحه طاهایی

ممدوحه طاهایی ریحانه بابابی

ریحانه بابایی ایینه زهرایی

در صورت و در سیرت یا حضرت معصومه

تنها نه محیط قم ایران به تو می نازد

عصمت به تو می نازد ایمان به تو می نازد

عترت به تو می نازد قران به تو می نازد

تفسیر و اصول دین عرفان به تو می نازد

جن و ملک و حور و انسان به تو می نازد

بانوی همه خلقت یا حضرت معصومه

شمس و قمر انجم جن و ملک و انسان

جن و ملک و رضوان حور و پری و قلمان

هم حوری و هم قلمان هم مالک و هم رضوان

هم عالم و هم حاکم و هم بنده و هم سلطان

دارند به تو چشم لطف و کرم و احسان

گیرند ز تو حاجت یا حضرت معصومه

نبود عجب ای بانو شاهی به گدا بخشی

وز گرد حریم خود بر روح شفا بخشی

بر روح شفا بخشی بر سینه صفا بخشی

حاجات خلایق را از لطف و عطا بخشی

بر خلق زمین بخشی بر اهل سما بخشی

داری ز حق این قدرت یا حضرت معصومه

ای بانوی نه افلاک ای مادر اهل قم

ای خاک حریم تو تاج سر اهل قم

ای کوثر فیض تو در ساغر اهل قم

اید ز نسیمت جان در پیکر اهل قم

گلدسته صحنینت روشنگر اهل قم

ای قم حرم امنت یا حضرت معصومه

**********************

از محملت نظر کن و بین ازدحام را

ایم شور و شوق گفتن بانو سلام را

مامون کجا و جاه ولیعهد فاطمیه

داده خدا به مسندتان این مقام را

باران گل گرفته و فریاد میزنند

این شهر زیر هر قدمت احترام را

هم دختر امامی و هم عمه امام

هم خواهری و چو زینب کبری امام را

با روضه هات بغض دل شهر پاره شد

داری بنا که زنده کنی یاد شام را

یاد حضور زینب و جشن یهودیان

یاد سر بریده و بزم حرام را

اباد بود گرچه همه خانه های شام

کارش کشید گوشه ویرانه های شام

روضه(حاج سید مهدی میرداماد , حاج محمود کریمی)

برادر تو به دستت امانتی نسپرد

میان قافله خورشید نازدانه نداشت

در ان سیاهی شب دست می کشد زینب

به گیسوان همان دختری که شانه نداشت

************************

عمه ببین میکوبه قلبم بابام خیلی دیر کرده

کاری براش پیش اومده یا موهاش به نیزه گیر کرده

عمه ببین که جای اون دست سرخی هنوز رو گونه داره

بابام داره امشب میادش ای بچه ها کی شونه داره

بابا میدونی تا دم مرگ با عمه ها صد بار رفتیم

بابا همین که ما رسیدیم بابا بگم بازار رفتیم

زمینه(حاج محمود کریمی)

دم اخر بی تو چش من گریونه

سفر سخت من نا تموم می مونه

دیدی من و کشت اخر جدایی

کارم تموم رضا کجایی

خواهر تو اخر از پا افتاد

تو دیار غربت تنها جون داد

********

حالا که خواهر از دیدنت محرومه

تو بیا تا اینجا دیدن معصومه

جونی برای سفر ندارم

بیا که از تو خبر ندارم

خواهر تو اومد دنبال تو

ولی بی خبر موند از حال تو

********

واسه معصومه شب اشک امشب

زیر لب میخونه چی کشیده زینب

تموم لشکر دور برادر

کنار گودال رسیده مادر

یه بدن بی سر بین گودال

خواهری که پیشش رفته از حال

یه جوری ام انگار خیلی پیرم

روی پای عمه از حال میرم

واحد(سید مهدی میرداماد)

یک ساله از تو دورم و بی یاورم

تنهایی سخته مهربون برادرم

از این جدایی خواهرت جون به لبه

شاید رسیده لحظه های اخرم

بی تو ببین دق کردم از دلواپسی

محنت کشیدم شب و روز از بی کسی

طاقت نداشتم بمونم تو مدینه

نمونده بعد تو برام هم نفسی

سرت سلامت دارم میرم بدون تو عزیز برادر

سلام میدم از طرفت محضر مادر

دعایی کن اروم بشم این دم اخر

حالا یه بغض سنگینه توی صدام

اگر چه ندیدنت سخته برام

خدا رو شکر ندیدم اینجا سرت و

به روی نیزه بزنن جلو چشام

خدا رو شکر ندیده اینجا خواهرت

جای سم اسبا رو روی پیکرت

میسوزونه دلم رو حتی فکرشم

سخته ببینم خنجر و .....

شور(سید مهدی میرداماد)

یارم گله داره من هم گله داره

یار از بدی و من گله از فاصله دارم

از دست دوری تو انی اشکو علیک

از راه دور و نزدیک صل الله علیک

یا حسین ثار الله

(اَگه بره سرم رو نیزه ها
فدا سر تموم بچه ها
پاشو برو عزیز برادرم
کسی نره به سمت خیمه ها) 4

((از قصه آب شدم
خونه خراب شدم )2
شرمنده ی زینب و روی رباب شدم)4

(مادر اومده بالاسرم
غرق خون شده با تو سرم
محشری شده برابرم
ای برادرم 4) 2

(اَگه بره سرم رو نیزه ها
فدا سر تموم بچه ها)2
پاشو برو عزیز برادرم
کسی نره به سمت خیمه ها

((از قصه آب شدم
خونه خراب شدم )2
شرمنده ی زینب و روی رباب شدم)2

((اَگه بره سرم رو نیزه ها
فدا سر تموم بچه ها)2
پاشو برو عزیز برادرم
کسی نره به سمت خیمه ها) 2

(از قصه آب شدم
خونه خراب شدم )2
شرمنده ی زینب و روی رباب شدم

(مادر اومده بالاسرم
غرق خون شده با تو سرم
محشری شده برابرم
ای برادرم 4) 2

((اَگه بره سرم رو نیزه ها
فدا سر تموم بچه ها)2
پاشو برو عزیز برادرم
کسی نره به سمت خیمه ها) 2

(از قصه آب شدم
خونه خراب شدم
شرمنده ی زینب و روی رباب شدم)3

لب گودال خواهر افتاده
ته گودال مادر افتاده
آن طرف تر برادری تنها
بین یک مشت خنجر افتاده
پیکر افتاده
بی سر افتاده
خنجر افتاده
معجر افتاده .....

وای كه بی قرارم
وای به حال زارم
وای كه از تو دورم
وای به روزگارم
وای صاحب عزایی تو
آقای ِ مایی تو
آخه كجایی تو
وای از این مصیبت
وای از این همه درد
وای عزیز ِ زهرا
وای بیا و برگرد
وای ببین عزادارم
گریه شده كارم
جز تو كی و دارم
وای دلم گرفته
وای برای مادر
وای رسیده فصل ِ
وای عزای ِ مادر
وای گریونتم مادر
مدیونتم مادر
مجنونتم مادر
وای،وای،وای....

(پر کشیدن سمت کرببلا
عاشقونه رفتن تا به خدا) 2
حالا تو این دنیای غریبی
دلخوشی مونه یاد شهدا
چفیه و سربندا، گرمی لبخندا
نیمه‌شب سنگر، شور نافله‌ها
رفتن و ما موندیم، عمریه جا موندیم
کی میره از یادم، کوچ قافله‌ها
غروبا چشم به راشون، می‌مونم با دل خون، می‌مونم با دل خون
خدا این روسیاهو، به رفیقاش برسون، به رفیقاش برسون
(کی می‌شه ندبه‌های ما اجابت
آرزوی همه‌مونه شهادت) 3

(میلرزی مثه بید مجنون
می بینی با چشای گریون
حال من و پریشون ) 5
یازهرا 7
ای یار علی ، روی بستری
غم داری ولی ، ( فکر حیدری ) 2
قدر من و تورو نشناختند
تورو روی زمین انداختن،
تورو که گرفتن از من،
با غم تو کار من و ساختن
(میلرزی مثه بید مجنون
می بینی با چشای گریون
حال من و پریشون )3
ای یار علی ، روی بستری
غم داری ولی ، فکر حیدری
قدر من و تورو نشناختند
تورو روی زمین انداختن،
تورو که گرفتن از من،
با غم تو کار من و ساختن
(میلرزی مثه بید مجنون
می بینی با چشای گریون
حال من و پریشون )2
دیدی عاقبت ، بی یاور شدم
تنها بودم و ( تنها تر شدم )2
میدونی که علی مظلومه
علی بی فاطمه محرومه
میدونی که برای حیدر
بدون تو همه چی تموم
ای ماه آسمون خونم
ای درد و غم تو به جونم
زود پیر شدی ،جوونم
(میلرزی مثه بید مجنون
می بینی با چشای گریون
حال من و پریشون )2
می دونم که این ، روز آخره
ذکر بچه هات ،مادر مادره
بدون تو خونه زندونه
خونه بی تو میشه ویرونه
ای که داری میری و بی تو
من میمونم و دلی خونه
(حیدر را به خدا سپردی
جونم رو به لبم آوردی
رفتی ، منو نبردی ) 2
(میلرزی مثه بید مجنون
می بینی با چشای گریون
حال من و پریشون )2
بار غمت افتاد ، روی دوش زینب
داری میگی اون اسرارو،توی گوش زینب
شب آخره و حالا
بی امون میشه گریت با دیدن حسین
با این اشکای خاموشت
می گیری توی آغوشت
پیرهن حسین
نفسات می گه این ، دم آخر حسین
شده ورده لبت ،غریب مادر حسین

 در ازدحام خیل گدا جا اگر کم است

تشریف آورید دو چشمان ما که هست

جایی اگر نبود خدا را صدا کنید

باب الجواد و سایه ی ایوان طلا که هست

خوش گفته اند قطره که دریا نمی شود

هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

***

خاک حجره مثل خاک کربلا سوزان نبود

لااقل تا لحظه ی آخر تنت عریان نبود

مانند مادرت شده ای، قد خمیده ای!

آقا چرا عبا به سرخود کشیده ای !؟

با درد کهنه ای به نظرراه می روی !؟

مانند مادرت چقدر راه می روی !

خون ِجگربه سینه به اجبار می دهی

راهی نرفته! تکیه به دیوار می دهی

اینجا مدینه نیست، چرا دلخوری شما !؟

درکوچه های طوس زمین می خوری چرا ؟

با «یاعلی» به زانوی خسته توان بده

خاک لباس های خودت را تکان بده

*نمی دونم با این بیت دل شما كجا میره، نمی دونم شما الان ذهنتون كجا میره،یكی مدینه میره،یكی گودال میره،یكی میره پهلو عمه جانش زینب،یكی میره مجلس ِ شام، نمیدونم حقش رو ادا می كنی یانه؟*

 مقداری ازعبای شما پاره شد،ولی...

نیزه نزد کسی به تو ازکینه ی علی

اینجا کسی به پیرهن تو نظر نداشت

فکروخیال گندم ری را به سر نداشت

اینجا کسی به غارت انگشترت نرفت

چشمی به سمت مقنعه ی خواهرت نرفت

ای حسین....

*فردا مردم نیشابور خیلی با احترام آقا رو تشییع می كنند،آقا بمیرم برات امام رضا،آقا جان شما رو كفن كردن،رو تابوت شما گل ریختن،با احترام بردن، لایوم كیومك یا اباعبدالله، آقا نبودی جدت حسین رو غروب عاشورا،اسباشون رو نعل تازه زدن،بر بدن حسین تاختند،نبودی ببینی غروب عاشورا جلوی زن و بچه اش،لباساش رو كندن، آقا نبودی ببینی شمر نامرد نشسته بود رو سینه ی حسین، خانم زینب بالای گودال ایستاده، وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ،حسین...*

ای تشنه لب حسین جان

ای بی كفن حسین جان

*حالا مردم مدینه راحت شدید مادرم رو كشتید؟دیگه صدایی از مادرم بلند نمیشه، آخه خودشون گفتند:یا روز گریه كن یا شب گریه كن،خسته شدیم از گریه هات، زبون ِ حال بگم:*

می نویسم به چشم تر مادر

می نویسم به روی در مادر

با همین پاره ی جگر مادر

سوختم از سکوت اگر مادر

می نویسم مرا ببر مادر

خواهرم نام ِ مادر آورده

چادر گریه آور آورده

غم من باز هم سرآورده

کوچه دادِ مرا در آورده

باز رفتم به آن گذر مادر

کوچه بود و عبور بانویش

کوچه و یک بهشت در کویش

مادری و فرشته هر سویش

باد حتی نخورده بر رویش

من از کوچه بی خبر مادر

کوچه بود و غروب غم بارش

کوچه بود و دو تا عزا دارش

کوچه ی سنگی و دو دیوارش

کوچه و سنگ های بسیارش

کوچه پر شد ز رهگذر مادر

دیدم آنجا هزار مشکل را

بسته بودند راه منزل را

جمع نا محرم و ارازل را

دیدم آن روز دست قاتل را

وای از چشم خیره سر مادر

چشم خود را که بست زد سیلی

دید بی حیدر است زد سیلی

وای با پشت دست زد سیلی

گونه ای را شکست زد سیلی

سنگ دیوار بود و سر مادر

می زدم داد که نزن نامرد

کُشتی اش پیش چشم من نامرد

جای مادر مرا بزن نامرد

یک نفر بین چند تن نامرد

از غرورم شکسته تر مادر

او زد و هر دو تا زمین خوردیم

هر دوتا بی هوا زمین خوردیم

پیش نامردها زمین خوردیم

خنده کردند تا زمین خوردیم

چادر و خون و خاکِ سر مادر

شاعر:حسن لطفی

*دو جا بی هوا زدن، بی هوا ریختن،یه جا تو كوچه ی بنی هاشم بی هوا ریختن، هر كی رسید زد،یه جا كربلا. بی بی یه وصیت كرد، گفت:دخترم كربلا من نیستم، به جای ِمن زیر ِ گلوی ِ حسین رو ببوس. بریم كربلا؟*

به تنش تا كه كردند خنجر را

بوسه ای زن به آن زیر ِ گلوش

قبل ِ تیر و سنان و سر نیزه

قبل از اینكه خنجرش با زور

می زند نانجیب بر نیزه

بعد غارت فراریان را دید

تبر و دشنه تیز می كردند

با لباسی كه از تنش كندند

تیغشان را تمیز می كردند

دید حتی لباس ِ اصغر نیست

نخ ِ قنداقه هم به غارت رفت

دست ِ رباب را بستند

بین نامحرمان اسارت رفت

*قرار و مدار گذاشتند، چه ساعتی؟همین كه خانم با قد خمیده اومد بالای گودال، دید زینب هی خاك ها رو می ریزه رو سرش، نگاه می كنه گودال رو، چه ساعتی؟ وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ، دید اون نامرد نشسته رو سینه ی حسین، هی خنجر رو فشار میده،این سر بریده نمیشه، دید راه نداره،موی حسین رو گرفت،به پشت خواباند.*

او می برید و من می بریدم

از حرم تا قتلگاه زینب صدا می زد حسین....

* السلام علیك ِ یا فاطمة الزهرا *

نَاحِلَةَ الْجسْم یعنی

نحیف و دل شكسته میری

جوونی اما مادر پیری

بهونه ی سفر می گیری

***

بَاكِیَةَ الْعَیْن یعنی

بارون ِ غصه ها می باره

چشای ِ مادر ِ ما تاره

دیگه علی شده بیچاره

***

مُنَهَّدَةَ الرُّكن یعنی

توون برات نمونده بانو

كی قلبتو سوزونده بانو

كی بالتو شكونده بانو

***

مُعَصَّبَةَ الرَّأْس یعنی

بستی سری رو كه پر درده

رنگ رخ ِ تو مادر زرده

تو كوچه كی جسارت كرده

***

جوری لگد خوردی كه

نمی تونی بلند شی ازجات

جای ِ غلاف ِ رو بازوهات

داری میری كنار ِ بابات

***

هیچ كسی ای وای ِ من

نگفت تو كوچه به اون كافر

نزن زن و جلوی ِ شوهر

بمیره زینبت ای مادر

دَری که ساختم آخر به من خیانت کرد

*روز شهادتی باید جوری ناله بزنی،با این حال و هوات، همه ی مردم شهر بدونند كه مادر ما با مرگ ِ طبیعی از دار ِ دنیا نرفت،وای مادرم....، ناله بزن*

دَری که ساختم آخر به من خیانت کرد

گرفت آتش خود را به روی یار انداخت

*خجالت نكش برا مادر ِ امام حسین باید ناله بزنی*

میان معرکه سلمان خداش خیر دهد

دوید و زود عبا را رویِ نگار انداخت

*سیدا،غیرتی ها،شیعه تعصبی است، من میدونم برا بیت ِ بعدی ناله ات میره مدینه، میگی نه، بسم الله،ببین چی میگه علی:*

خودم ز سینه ی او میخ را در آوردم

ببین مرا به چه کاری که روزگار انداخت

عقب کشید و به دیوار خورد و در پیچید

شیار در به روی پهلویش شیار انداخت

*بگم راحتت كنم؟بسم الله،هر كی خودش رو زد روزی داره،بسم الله*

زن جوان مرا می زدند نامردها

مدینه فاطمه ام را در احتضار انداخت

و یک غلاف که دست چهل نفر چرخید

و دست فاطمه را عاقبت ز کار انداخت

شاعر : محمد جواد پرچمی

...

وسط كوچه میزدم فریاد

 بی هوا زد كه، مادرم افتاد

 مادرم افتاد، كه من افتادم

مگه اون لحظه میره از یادم

دست ِ گل ِ پرپرم خدا پشت در افتاد

صدا خنده ها بلند شد تا مادر افتاد

آخه چه جوری زدن مگه كه با سر افتاد

وقتی یه لشكر میزنه معلومه كه در میشكنه

بال كبوتر میشكنه، پهلوی مادر میشكنه

*می خوای دلت بره یه جایی كه منتظرشی، آخه مادرشم قرار و مدار گذاشت،علی قرار گذاشت،چی گفت:*

خوشی زعمر ندیده خدا نگهدارت

صنوبری كه خمیده خدا نگهدارت

قرار بعدی ِ ما كربلا زمان غروب

كنار ِ رأس بریده خدا نگهدارت

*چه زمانی؟ وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ*

مادرش آمده گودال نچرخان بدنش

استخوان های گلویش ز قفا ریخت بهم

ای حسین.....

«سلام پرنده»

روزی حضرت رسول اکرم «ص» نشسته بود ،ناگهان پرنده ای آمد و بر دست آن حضرت نشست و گفت :«السلام علیک یا نبی الله.»

سپس بر دست امیرالمومنین«ع»نشست و گفت:«السلام علیک یا وصی رسول الله .»

همچنین بر دست امام حسین «ع» نشست و گفت :«السلام علیک یا خلیفة الله .»

رسول اکرم فرمود : چرا بر دست ابوکرننشستی ؟ او گفت :« من بر دستی نمی شینم که معصیت خدا در ان کرده باشند،چگونه بر دستی نشینم که معصیت خدا را بسیار کرده باشد.»